Τέναγος i. Κάποια γενετήσια πράξη μας αφαιρεί ζωή Μοιάζουμε ακάθαρτοι και δυστυχισμένοι Ό,τι μάθαμε μας το ψιθύρισε κάποτε το χώμα και ο άνεμος ii. Η Πίνδος και ο Όλυμπος μάκρυναν το βλέμμα μου Καλότυχος εκείνος που αποκοιμήθηκε χωρίς προσευχή και συγχώρεση Πάει να πει έστρωσε μέσα του η άνοιξη χορτάρι iii. ο τόπος ανθίζει μυστικά και η ποίηση μονάδα μέτρησης μιας πρόωρης γέννας iv. κάθε τι φέρει μέσα του μια ανελέητη διάβρωση σκουριά σαν σκοτωμένο αίμα ακόμα και ο ουρανός τι είναι αν όχι νεκρή ύλη σε αέρια μορφή Σύντομα Τα χέρια κουρνιάζουν σαν άνθρωποι ή ζώα με δική τους υπόσταση Θέλω να διαβάσω και η ομορφιά δεν με αφήνει Ορισμένες λέξεις και ίσως μόνο δυο-τρεις τόποι άξιζαν τόση νοσταλγία * Πλησιάζω αλήθειες που αγνοούσα Φερ’ ειπείν όσο κι αν αντικρίσω την ομορφιά βλέπω θάνατο * Όλα κάτω απ’ τα γυμνά μου πέλματα Ο ίδιος τόπος όπου κι αν βρεθώ * Οι θεωρίες σκοτώνουν τον χρόνο μας οι πράξεις τη ζωή μας * Λιγοστεύω Είναι μέρες που δεν υπάρχω διόλου * Ένα φλιτζάνι καφές μία Ιερά Σύνοψις τα γυμνά μου πέλματα – είμαστε όλοι απόντες
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή και διανομή του άρθρου σύμφωνα με τους όρους της άδειας Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0) [1]