Άλλη μια βόλτα κάτω στο δρόμο Άσφαλτος ίδια Δέντρα ίδια Σπίτια ίδια Αμάξια σκυλιά λουριά – ίδια Κι αφού είναι ίδια λοιπόν Πώς με κοιτούν ξαφνικά τώρα; Ποιος τους γύρισε σήμερα πάνω μου το βλέμμα; Πού ανήκουν τα παντοδύναμα αυτά χέρια της μεταστροφής; Κινούμαι καθέτως όπως πρέπει Πάνω στο απτό παρόν Και παντού όλα τους παίρνουν την αστάθεια εκείνη Ενός παρελθόντος Η γνώριμη γεωμετρία τους φανερά τρεμοπαίζει Σαν να τα βυθίζει μπροστά μου σ’ όνειρο ο χρόνος Λες και δεν μπορούσε να περιμένει κι αυτός πρώτα να φύγω Ξετσίπωτα παρελαύνει τη γδυτή όψη του ενώπιόν μου Τι ξέρει; Με ξέρει; Γιατί μ’ αγνοεί τόσο; Μήπως έχω φύγει ήδη; Είχα φύγει ήδη 21.06.2021 (Μόναχο)
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή και διανομή του άρθρου σύμφωνα με τους όρους της άδειας Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0) [1]