1.
Η όραση δεν είναι αρκετή.
Ζητάμε κάτι
που να μην ξεγελά απλά
τον αμφιβληστροειδή,
αλλά να στέλνει αμοντάριστο
στα κεντρικά του εγκεφάλου
το αληθινό πρόσωπο του «θεού».
2.
Η σχέση μας είναι παραπληρωματική.
Αυτό
με αυστηρά μη μαθηματικούς όρους σημαίνει
ότι διατηρούμε μια ηλικιακή απόσταση
που μας παραχωρεί
-ευγενικά-
το προνόμιο να ταξιδεύουμε
στον χρόνο
δίχως καμία χωρική μετατόπιση.
Μια αέναη διαδοχή
με τον έναν να εγκαινιάζει τον κύκλο
που ο άλλος έχει μόλις κλείσει.
3.
Έχουμε ένα κακό ελάττωμα.
Αναμένουμε απ’ το μέλλον να μας αποδώσει το παρελθόν.
Διανύουμε τα πρόθυρα του θανάτου ελλείψει φαντασίας.