Τρία ποιήματα

about blank

Ποτέ μου δεν αγόρασα μπεστ σέλλερ,
λουλούδι πλαστικό, ποδήλατο κλεμμένο…
Είναι κι αυτή μια στάση
μια ποιητική του ελάχιστου⸱
ένα παράθυρο κενό το μέλλον ν’ αγναντεύεις
ένα κλειστό περίπτερο και γύρω περιστέρια
ένα χωνάκι παγωτό στο δρόμο πεταμένο
μια γεύση αμύγδαλου ή ροδάκινου
ένας καβγάς βουβός με τ’ άγραφο χαρτί, τα δέντρα, τ’ άνθη,
όλο το σύμπαν…
Ναι! Το ποίημα είναι μικρό και στρογγυλό⸱
το ποίημα είναι μια κάτασπρη ασπιρίνη.

δεν είναι ο έρωτας

Δεν είναι ο έρωτας καθρέφτης
δεν είναι –όπως λένε– επαίτης, ικέτης
όχι, δεν είναι ευεργέτης
προς θεού ούτε ηγέτης
το πολύ δημεγέρτης
είναι ολίγον σερέτης
της ζωής ο δραπέτης
των πολλών αφαιρέτης
ένας μικρός εφευρέτης
ένας γλυκός γλωσσοδέτης
δεν θα σ’ ακούσει ποτέ της
με σιωπή μίλησέ της.

υλικό της σιωπής

Κατάγομαι από δύσκαμπτο υλικό της σιωπής⸱
ένα τσούρμο άνεμοι με γλύφουν τραχείς.
Πασχίζω στεντόρειος να μείνω, με παρρησία αρραγής,
απραγής, αβλαβής, της μοναξιάς γηγενής.
Οι ώρες με γδέρνουν και παραδέρνω χωρίς
δυνατότητες διαφυγής.
Κάπου κάπου το μέσα μου αναθαρρεί –θαρρείς–
και ξυπνώ σχεδόν ευτυχής.
Τις μέρες που έρχονται, τις μέρες που φεύγουν,
αγναντεύω πρηνής, καθ’ όλα απηνής⸱
άλαλος, αλεξίπτωτος, απαθής,
αδιάβροχος εν μέσω συθέμελης, βροχερής Κυριακής.