Λογοτεχνία Τεύχος #07

Τρία ποιήματα για την πρώτη του χρόνου

Φωτογραφία: Δ. Καλιντέρης
Κοσμίως

ιδού και πάλι
κατά την τάξη των ωρών
το φώς εισβάλλει

ορθώσου δήθεν

περιφέροντας κοσμίως
φθαρμένα μέλη
σκουριασμένα γάγγλια

ιδού και πάλι
θα γύρεις θα ενυπνιασθείς
άθικτα κάλλη

ιδού
ξέφτια του χρόνου γύρω σου
σωρεύονται

ενός γελοίου άθλου
υψώνοντας τον τύμβο

 

Την κάθε ημέρα

νόμιζες θα ‘ναι ο αφανισμός σπουδαίο κάτι
ωσάν μέγα να επέρχεται
και απρόβλεπτο συμβάν

και σ’ ηύρε οικείος –

μικρές χειρονομίες παραίτησης
ορίζουν τη συνήθη
διαδρομή του βίου σου
την κάθε ημέρα, ενώ
σε περισφίγγει άφευκτη
λήθη

(όμως ακόμη ανακαλείς, κρυφίως,
τη μνήμη άτοπων προσδοκιών
από ένα αστείο παρελθόν
οπότε πόζαρες νυμφίος)

 

Περί μεθόδου

σε απόνερα γλυφά απελπισίας
μια μοχθηρή αλφάβητο απαγγέλλεις

-πάλι και πάλι-

σαν αρχαίο και απόρρητο
υλικό προφητείας

σαν αρχαρίου συλλάβισμα
που ξαναλέει τον κόσμο

-και όλο αναβάλλει-

μην εμπιστεύεσαι
τα εγχειρίδια ορθοφωνίας

και η σημασία
παράγεται
δια της τριβής

 

 

 

Σχετικά με τον συντάκτη

Διονύσιος Καλιντέρης

Ο Διονύσιος Καλιντέρης γεννήθηκε, ζεί και ατυχώς εργάζεται στην Αθήνα. Οι σπουδές του ήταν φιλολογικές. Αρέσκεται να φωτογραφίζει στους δρόμους και ενίοτε στιχουργεί, παραδιδόμενος στους πειρασμούς της φόρμας.

Προσθέστε σχόλιο

Πατήστε εδώ για να σχολιάσετε

Secured By miniOrange