Τοπίο αποχαιρετισμού

Άλλη μια βόλτα κάτω στο δρόμο

Άσφαλτος ίδια

Δέντρα ίδια

Σπίτια ίδια

Αμάξια σκυλιά λουριά – ίδια 

Κι αφού είναι ίδια λοιπόν

Πώς με κοιτούν ξαφνικά τώρα;

Ποιος τους γύρισε σήμερα πάνω μου το βλέμμα;

Πού ανήκουν τα παντοδύναμα αυτά χέρια της μεταστροφής;

Κινούμαι καθέτως όπως πρέπει

Πάνω στο απτό παρόν

Και παντού όλα τους παίρνουν την αστάθεια εκείνη 

Ενός παρελθόντος

Η γνώριμη γεωμετρία τους φανερά τρεμοπαίζει

Σαν να τα βυθίζει μπροστά μου σ’ όνειρο ο χρόνος

Λες και δεν μπορούσε να περιμένει κι αυτός πρώτα να φύγω

Ξετσίπωτα παρελαύνει τη γδυτή όψη του ενώπιόν μου

Τι ξέρει;

Με ξέρει;

Γιατί μ’ αγνοεί τόσο;

Μήπως έχω φύγει ήδη;


Είχα φύγει ήδη



21.06.2021
(Μόναχο)

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή και διανομή του άρθρου σύμφωνα με τους όρους της άδειας Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)