Δημήτρης Λένης

Αναμφίβολα, ο ηρωικός Δημήτρης Λένης ήταν ο σημαντικότερος ειδικός απαυτολόγος της γενιάς του. Το ταλέντο του είχε ευρέως αναγνωριστεί από πολύ νωρίς· στο νηπιαγωγείο όλοι του έλεγαν ότι είναι εντελώς άχρηστος. Κι όμως: πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα είχε ήδη από τότε αποφασίσει όταν μεγαλώσει να γίνει ένα -και μόνο ένα- από τα τρία: ατομικός επιστήμων, ακονιστής μαχαιριών ή άνεργος. Τα κατάφερε.
Θα ήταν πολύ καλός στην οδήγηση μαούνας – αν είχε ποτέ δοκιμάσει να οδηγήσει μαούνα, εξ ου και η τρυφερή προσφώνηση των οικείων του «μεγάλος μιαουνιέρης».
Αν και απλός ερασιτέχνης, οι μουσικές του ικανότητες έμειναν θρυλικές ανάμεσα στους σύγχρονούς του. Μπορούσε με δεμένα μάτια να παίξει τρίγωνο για τα κάλαντα σε επίπεδο κατάλληλο για συμφωνική, ενώ οι επιδόσεις του στην σφυρίχτρα είχαν επισήμως αναγνωριστεί από την τροχαία.
Στα πολυάριθμα ταλέντα του δεν συμπεριλαμβανόταν η ικανότητα εύρεσης υδραυλικού, ειδικά τα σαββατόβραδα, γεγονός που έφερε δυστυχώς πρόωρο τέλος στις άοκνες προσπάθειές του να αποδείξει (χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο τη λογική και μια πατριαρχική γενειάδα που βρήκε ξεχασμένη στο πατάρι) την ύπαρξη του θεού.
Πάντα μετριόφρων, απαίτησε στο κενοτάφιό του να γραφτεί: Χσιανγκ Τζιανγκ Χσινγκ τονγκζί σουεσί ( 向江青同志学习 ). Όπερ εντελώς αυτολεξεί: «να μαθαίνουμε από τη σφσα Ποταμάκι Γαλαζοπράσινο» [γκούχου-γκούχου, την τέταρτη και τελευταία σύζυγο του προέδρου Γούναρη Ανατολικολίμνουλα (毛泽东) γκούχου-γκούχου]. Αυτή επέπρωτο να είναι και η τελευταία φορά που κανείς δεν θα του έδινε την παραμικρή σημασία, αφού αμέσως μετά, χτυπημένος θανάσιμα από αυτήν τη μάστιγα του πολιτισμού, τον ηλεκτρισμό, θα έφευγε πλήρης ημερών ύστερα από γενναία πάλη με επάρατο μακροχρόνια ηλεκτροπληξία. Μεγαλόψυχος ως το πικρό τέλος, κληροδότησε στο ανθρώπινο είδος όλα του τα υπάρχοντα: ένα φλιτζάνι για αριστερόχειρες, την πατριαρχική γενειάδα και το περιβόητο ηλεκτρικό του πιρούνι χειρός (εντελώς καμένο πλέον, χαζούλη), κειμήλια τα οποία θα έπρεπε η πατρίς ευγνωμονούσα να τα εκθέτει στο δημαρχείο. Αλλά δεν τα εκθέτει. Όχι στο δημαρχείο. Ούτε καν στο πάρκο. Πουθενά. Αιδώς Αργείοι.