Στους Νταλί και Λόρκα

Όπως τους κοιτώ να στέκονται
Εκείνο το καλοκαίρι στο Καδακές σφιχτά
Ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον
Σκύβω και σκέφτομαι –
Πόσες τέτοιες αγκαλιές να’ χει χάσει από μέσα της η δικιά μου πόλη;
Πόσα παρόμοια δάχτυλα να συνεννοούνται με κώδικες ακόμη στο δρόμο αναμεταξύ τους;
Πόσα λιγότερα φιλιά να μετράμε άραγε τη μέρα;
Και βλέμματα;
Πόσα κι απ’ αυτά να συνεχίζουν εν καιρώ δημοκρατίας τη δική τους εξορία;
Πόσες πόλεις επιτέλους μπορεί να κρύβονται σε μία;
Δεν θυμάμαι ποτέ οι πράξεις να με διαπέρασαν τόσο πολύ
Όσο απόψε.

12.06.2022, Βαρκελώνη

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή και διανομή του άρθρου σύμφωνα με τους όρους της άδειας Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)